نمایش وی ای آر

نمایش "وی ای آر" اثر دیگری ازحامد رحیمی نصر به روی صحنه می‌رود. تئاتر حاضر، مانند کارهای پییشین این کارگردان، نوشته‌ی خود اوست که درونمایه‌ای گروتسک دارد. (گروتسک سبکی در هنر و ادبیّات است که در آن، دو احساس متضاد ترس و خنده به طور همزمان به مخاطب القا می‌شود. این سبک، امروزه توصیف‌کننده‌ی دنیای آشفته و بیگانه‌شده‌ی انسان معاصر است و جهانی آشنا را از چشم‌اندازی عجیب به تصویر می‌کشد که هم ترسناک و هم مضحک به نظر می‌رسد.)

کمدی سیاه 55 دقیقه‌ای رحیمی نصر تفاوت فاحشی با آثاری چون "آلزایمر" و "شیزوفرنی" دارند و به گفته‌ی او، این نمایش پس از 4 سال به اجرا در می‌آید.

در خلاصه‌ی این نمایش آمده: درخت فقط یک تصویره نمیشه ازش بالا رفت.

نقاط قوت و ضعف تئاتر وی ای آر از دید مخاطبان 

اگرچه بسیاری از مخاطبان به داستان جالب، قابل تامل و همچنین بازی های روان بازیگران اشاره کرده بودند، برخی هم ریتم نمایش را کند و روایت را گنگ می دانستند. در ادامه بخشی از نظرات تماشاگران این اثر را می‌خوانیم: 

میر نادر مظلومی، گوینده و بازیگر تئاتر نوشت: «نمایشی در خور تعریف و پر از نماد و نشانه»

« ای کاش این کار رو نمی‌دیدم. ای کاش رحیمی نصر رو با شیزوفرنی و آلزایمر به یاد می‌آوردم

موسیقی هیچ، طراحی صحنه هیچ، موضوع به قدری گنگ بود که اواسط نمایش با خودم می‌گفتم چیو می‌خواد به مخاطب برسونه که من نمی‌فهمم.»

«بسیار پر مغز و تفکر برانگیز که در پایان مخاطب را به فکر فرو می‌برد. نمایشی که آرام آرام با خنده شروع می‌شود و در انتها با ذهنی درگیر از نمادها و اشارات در خود رها می‌کند تا بتوانی با ذهن مالیخولیایی نویسنده همذات پنداری کنی. در کل، اثری در خور و عالی را به تماشا نشستیم و لذت بردیم.»

«خلاقیت در نویسندگی، بازی‌های بشدت پر انرژی و قابل باور ،کارگردانی مینیاتوری، زمانبندی مناسب و از همه مهمتر مفهوم این نمایش است که ذهن را به شکلی رعب انگیز به چالش می‌کشد.»

عوامل نمایش وی ای آر 

عوامل نمایش "وی ای آر" عبارتند از:

نویسنده و کارگردان: حامد ‌رحیمی ‌نصر

بازیگران (به ترتیب آفساید): امین ‌زارع / حسین ‌پرتوی / رامتین ‌سلیمانی / امیرپوریا ‌مسعودنیا / آرام ‌نیک ‌بین

نویسنده: سارا فرخنده طینت فرد